Eigenlijk doe ik een wedstrijdje met ze. Mug neergemept: punt voor mij. Gestoken: punt voor de muggen. Na een half uur sta ik ruim voor: 73 tegen 14. De muggen worden nog geholpen door gewone vliegen die met zijn tienen op mijn mes gaan zitten als ik jam smeer op mijn Spaanse broodje, met ook daarop een grote familie vliegen. Die vliegen leiden mij af van mijn belangrijkste taak: muggen meppen. De Polen naast ons pakken hun tent na een nachtje alweer op: mooi strand, mooie camping, mooie natuur, teveel muggen.

Waarom ben ik zo vroeg op vakantie en doe ik niet mee aan de clubkampioenschappen? Maandag kwam ik weer op de club en gelijk merk ik dat ik iets gemist heb. Lieke vertelt me vol enthousiasme dat zij met haar zoon Tom de B-finale heeft gewonnen. “Het was heel gezellig vrijdagavond. Alleen Tom had liever gewoon een medaille als prijs gehad en ik had wel de champagne willen hebben.”

Dinsdag vertelde Pim mij over het verloop van de CK. Het thema was Wimbledon: iedere dag beschuit met aardbeien en scones met clotted cream. Het water liep me al in de mond. Dan kreeg iedere speler een mooi pooltje met twee andere spelers van gelijke sterkte en won je dat, dan kon je een finale spelen om een stel steunkousen of een fles champagne. Om ’t een of andere vreemde reden waren de steunkousen voor de winnaar en de champagne voor de verliezer. Je zou denken dat juist de verliezer wel wat steun zou kunnen gebruiken en dat de winnaar zijn zege zou willen vieren, maar de Stox gelden in de topsport inmiddels als een onmisbaar instrument in het herstelproces en moeten qua waarde hoger ingeschat worden dan de bubbels. Vandaar.

De CK werden op 5 juli geteisterd door zomerstorm Poly. Honderden bomen in Haarlem werden uit de grond gerukt of braken als luciferhout doormidden. Langs de Spanjaardslaan ligt nog altijd een aantal bomen omver, maar toen Pim op het park kwam om te helpen alles netjes te krijgen, was er van stormschade niets te zien. Frank moet zich in de middag al fiks uit de naad gewerkt hebben om de gevolgen van de storm weg te ruimen

Op 8 juli, terwijl ik de muggen van mijn lijf probeer te houden, begint het dubbeltoernooi en staan de finales van de singles gepland. Het is ongenadig warm op ons tennispark, bijna te heet om te spelen. Wat dat betreft had je beter in de Ebrodelta kunnen zitten. Als op afspraak worden er geen driesetters gespeeld. De spannendste pot is de heren-C-finale tussen Rutger en Arthur. De laatste wint met 7-5 en 7-6. Clubkampioenen worden Daniël en Francine. De jeugd rekent gedecideerd af met de oudere generatie: Jeroen en Berenike. Dat paste uitstekend in het thema Wimbledon, waar een weekend later Alcaraz zich de nieuwe tenniskoning toonde door in een enerverende partij in vijf sets van Djokovic te winnen.

Qua gezelligheid won de tweede toernooiweek met de dubbels het van de singleweek. Vooral de finale-avond op vrijdag was een succes: 12 finales, waarvan er vier in een supertiebreak beslecht werden, publiek, eten, prijsuitreiking, kortom een geanimeerde avond.

Misschien vraag je je af wat de foto van die flamingo’s doet bij dit stukje. Zij en andere vogels waren de reden om de Ebrodelta te bezoeken. Daarvan heb ik geen spijt, maar wel jammer dat ik dit mooie clubevenement heb gemist.

Gerard